Prologo

Kusisz zapachami,
prowokujesz gestem,
wodzisz za mną wzrokiem,
czterogłowym smokiem.
Namierzasz radarami,
jestem jak ruchomy cel,
naostrzone zęby,
nie polubię cię!

                                                              ♫♪♫♪

Ona

Siedzę w autobusie i zmierzam do Zakopanego. Uciekam, jak zwykle. Uciekam, bo mam to w naturze. Uciekam, bo boję się jutra. Uciekam, bo chcę odpocząć i ustatkować życie. Tatry.. one zawsze pomagają.
Denerwuję się, gdy czerwony pojazd gwałtownie zatrzymuje się na jednej z leśnych dróżek. Wsiadają jacyś ludzie, którzy niezbyt mnie obchodzą. Coraz częściej myślę o przeprowadzce z Warszawy. Męczę się tam, to chyba nie dla mnie. Jestem stworzona do życia w górach, tutaj, gdzie powietrze jest inne. Mam dwadzieścia cztery lata, w sumie to dopiero skończę dwudziestego dziewiątego grudnia. Jestem absolwentką filologii włoskiej na Uniwersytecie Warszawskim Wydziału Neofilologii. Zwykły, niezwykły kierunek. Kiedyś chyba trochę chciałabym być dziennikarką, ale mama stwierdziła, ‘’że już mogę się zapisać na bezrobocie’’. Prawda może i w tym jest, ale te słowa były krzywdzące dla nastoletniej dziewczynki, która i tak jak na swój wiek emanowała dojrzałością.
Z braku sił zamykam oczy i siedzę spokojnie. Wiem, że to już koniec. Mój koniec. Koniec dotychczasowego życia, pora by coś zmienić. Przywołując wspomnienia mam przed oczami jego. Z nią. Razem. Pamiętam mój krzyk i nieopanowane gestykulacje. Jej rude włosy w mojej, w sumie naszej, aksamitnej pościeli, która teraz przesiąka ich zapachem. Wbijam paznokcie w udo na tę samą powtórną myśl. Jak on mógł mi to zrobić?

-Proszę pani – jakby ze mgły słyszę głos jakiejś kobiety. –Proszę pani – ponawia swoje słowa, tym razem szturchając mnie po ramieniu.
-Tak? – mówię z nutką złości w głosie, ściągając słuchawki.
-Myślałam, że pani śpi, a zaraz wysiadamy – rzekła, poprawiając spódnicę. Na oko ma sześćdziesiąt lat i sporo zmarszczek na twarzy. No przysięgam, gdyby nie fakt, że jest prawie w wieku mojej babci to zabiłabym ją na miejscu.

Nie odpowiadam nic, puszczając z powrotem muzykę. Rozglądam się po pojeździe, który jest cały zapchany. Moją uwagę przykuwa dużych rozmiarów facet, siedzący w pierwszym przedziale. Jego nienagannie ułożona fryzura przypomina mi kogoś, bądź coś. Mogłabym przysiąc, że układał ją chyba z pół godziny. Pojazd gwałtownie zatrzymuje się, a ja z impetem uderzam staruszkę.
-Przepraszam – szepcę i skupiam się na wyjściu z autobusu.

On

Stoję na przystanku w samym podkoszulku. Marznę jak nigdy. Co z tego, że jest czerwiec, co z tego, że jest lato, tu jest Polska, a w Polsce jak w Tak-Taku – wszystko jest możliwe. Mam dość tego spalskiego gówna. Boli mnie każdy mięsień, ba, nawet włosy po porannej kłótni z Karolem o ostatniego pomidora. Tego typa to ja kiedyś zabiję, w szczególności jak po raz drugi ubierze moje ulubione slipki! Wyjeżdżam, by odpocząć od tych spalskich mord. Mam trzy, okrągłe dni od Andrei i  zamiar wykorzystać je jak najlepiej. Sam. No, tylko ja i góry, ewentualnie jakieś góralskie jedzenie w knajpach.
Rozglądam się po ludziach, czekających na autobus. Jak Boga kocham, mam dwadzieścia pięć lat, ale przy nich czuję się jakbym miał trzydzieści więcej. Średnia wieku tutaj to chyba siedemdziesiąt+. Będzie jakiś protest o Rydzyka, krzyż? Znów coś przegapiłem?
Wchodzę do pojazdu, zbyt serdecznie witając się z drzwiami. Co za debil wymyślił takie małe wejście, jak dla przedszkolaków? Lekko zmieszany rozmawiam z kierowcą i płacę za bilet. Przechodząc w głąb pojazdu potykam się o parasolkę jakiegoś mohera. Zabija mnie wzrokiem i gdybym szybko nie usiadł, nie wiem jakby się to skończyło. Może jeszcze by mi, kurwa, przywaliła tym wynalazkiem? 

_____________________________

Od autorki: Huhu, no to poszło. Nie wiem, czy powinnam była to robić. Ten blog stoi pod znakiem zapytania, wszystko zależy, czy spodoba się Wam, jakiemuś gronowi odbiorców. 

Polacy kończą przygodę z LŚ. Mówi się trudno i podnosi głowę. Przed nami coś ważniejszego, coś jak w tamtym roku IO, mianowicie -ME. Tam trzeba będzie walczyć. Nie rozdrapujmy ran i czekajmy na wrzesień, przy okazji ciesząc się z wyników w Uniwersjadzie i siatkówce plażowej(złoto!!).
USA też nie wychodzi. Koniec romansu z Clarkiem i Matt'em.

Informuję za pomocą gg: 45151183. Zakładka ''obserwowani'' jest także do Waszej dyspozycji.

PS. Jeżeli ktoś ma za małe/za duże literki, kliknijcie CTRL(+),(-). ;-)